Auto-immuunziekte genezen of overwinnen

Auto-immuunziekte

Veel mensen in Nederland kampen met een auto-immuunziekte die ze graag willen genezen of overwinnen. Auto-immuunziekte betekent, dat het eigen lichaam zichzelf aanvalt. Steeds meer mensen kampen met dit soort aandoeningen. Men krijgt in de reguliere zorg medicatie, maar met de opmerking dat er geen oplossing voor is. Men neemt medicatie om de symptomen te beheersen. Het is echter mogelijk om de oorzaak te achterhalen om zodoende misschien wel aan herstel te werken. Newmedix biedt mogelijk oplossingen voor uw auto-immuunziekte. Kijk hier onder voor meer informatie.

De aandoeningen die horen bij auto-immuunziekten zijn onder andere:

Psoriasis

Reuma

Coeliakie

Colitis ulcerosa

De ziekte van Crohn

Diabetes type 1 en 2

De ziekte van Graves en Hashimoto

Lupus

Artritis

De oorzaak van auto-immuunziekten is terug te herleiden naar drie factoren: genetische factoren, stressoren en het microbioom. Alle drie deze oorzaken moeten dan ook worden aangepakt om een mogelijke oplossing te bieden voor de aandoening. Als één van de drie oorzaken niet wordt aangepakt, dan zal er ook geen oplossing komen voor de auto-immuunziekte. We lichtten hier deze drie oorzakelijke factoren verder toe: genetische factoren, stressoren en het microbioom.

Om een auto-immuunziekte te krijgen moet er een genetische factor aanwezig zijn. Dat iemand het gen voor een specifieke auto-immuunziekte heeft, wil niet zeggen dat men de aandoening ook krijgt. Dit noemen we epigenetica. Epigenetica betekent ‘boven het genoom uitstijgend’, wat aangeeft dat genen ten goede of ten kwade kunnen veranderen. Vroeger dacht men dat DNA strikt erfelijk was. Uit onderzoek is gebleken, dat er bepaalde omstandigheden aanwezig moeten zijn, om ziektedragende genen in ons DNA ‘aan te zetten’, en dus actief te maken. Om een ziek gen actief te maken, moet dit gen onder druk staan. Er moet dus een bepaalde vorm van stress aanwezig zijn.

Het nieuwste wetenschappelijke onderzoek toont aan, dat stressoren onze ziektedragende genen kunnen activeren. Maar in de basis zijn het voornamelijk bepaalde hormonen, vitamines, anti-oxidanten, enzymen en vetzuren die ons DNA de opdracht geven wat zijn moeten doen. Als ons DNA verkeerde opdrachten krijgt, genereert het ziekte. Verloopt deze cyclus goed, krijgt het DNA juiste en gezonde opdrachten; verloopt hier iets niet goed, kan het DNA verkeerde opdrachten krijgen en ziekte veroorzaken. De oorzaak van een verstoorde hormoonproductie, verminderde opname van vitamines etc. ligt in stressoren. Er zijn fysieke stressoren (denk aan een ongeluk), emotionele stressoren (emotionele stress in haar varianten) en chemische stressoren (gifstoffen, zware metalen,  hormoon-ontregelende stoffen, verminderde vitamine-opname etc.).

Het microbioom is het innerlijke ecosysteem van bacteriën in ons spijsverteringskanaal. Uit onderzoek blijkt dat deze microben er niet alleen zitten om ons te helpen ons voedsel te verteren en een goede darmgezondheid te waarborgen. Als hier bepaalde bacteriën ontbreken, of als er maar heel weinig van zijn, kan ons immuunsysteem een gemene, heftige aanval tegen onze eigen weefsels kan inzetten: auto-immuniteit. Gezonde darmbacteriën kunnen dus een overactief immuunsysteem in balans brengen. Nieuwe technologieën hebben ons in staat gesteld om de complexe relatie van bacteriën in onze darmen met onze cellen te ontdekken en te volgen. Goede bacteriën in de darmen, zorgen dus voor gezonde epigenetisch expressie en gezonde immuniteit.

Dat een gezonde darmflora heel belangrijk is weten ze ook in het VU Medisch Centrum in Amsterdam. Patiënten met darmklachten waarbij geen enkel medicijn heeft kunnen werken, worden gemakkelijk en snel geholpen dankzij donaties van ontlasting. Als door middel van deze ontlasting de juiste bacteriën in iemands darmen komen verdwijnen de klachten snel. Het AMC onderzoekt de positieve invloed van poepdonaties op diabetes type 1, overgewicht en orgaanvervetting. Deze ‘transplantaties’ worden uitgevoerd en daarna kijkt men wat er gebeurt met het immuunsysteem, of mensen langer insuline blijven maken en welke bacterie daar verantwoordelijk voor is.

Indien u te maken heeft met een auto-immuunziekte die u graag wilt genezen of overwinnen, zal Newmedix eerst samen met u de oorzaak van de auto-immuunziekte onderzoeken. Zoals hierboven omschreven kan de oorzaak van uw auto-immuunaandoening wel eens in de darmen liggen en/of wellicht heeft uw lichaam te maken met te extreme chemische stress (toxische stoffen uit uw omgeving). Samen zetten we alle mogelijke oorzaken op een rijtje door middel van onze uitgebreide bloed-, urine- en ontlastingsonderzoeken. Newmedix maakt daarbij gebruik van andere onderzoeken dan uw huisarts of specialist doorgaans doet. Wij werken hiertoe samen met gespecialiseerde laboratoria.

Wilt u van de oorzaak van uw auto-immuunziekte genezen en deze blootleggen? Of weten hoe wij u kunnen helpen? Vraag direct een gratis adviesgesprek aan:

Epigenetica is eigenlijk heel simpel. Om de expressie van een gen te veranderen, hoeft er enkel een methyl-groep toegevoegd te worden. Dit is de basiseenheid van organische scheikunde: een koolstof atoom verbonden met drie waterstofatomen. Als een methyl-groep zich verbind aan een gen, blijkt het de uitdrukking van een gen te kunnen veranderen. Zo bleek uit onderzoek bij muizen met een gen voor obesitas, dat dit gen heel gemakkelijk “ uitgezet” kon worden door de moeder extra methyl-groepen te eten te geven. Alle daaropvolgende generaties van de obese moeder, bleken slank te blijven. 

Onderzoek toonde aan dat muizen met een genetische expressie van obesitas, jongen konden voortbrengen zonder obesitas door enkel de methyl-groep vitamine B12 toe te voegen aan het voedsel van de moeder. Muizen met hetzelfde gen voor obesitas, die geen methyl-B12 kregen, brachten wel jongen voort met obesitas. Methyl-B12 blijkt dus te werken als een methyl-groep. Een ander onderzoek, aan de Universiteit van Tel Aviv, toonde aan, dat door het toevoegen van een methyl-groep aan het eten van wormen, de wormen genetische veranderden (ze werden kleiner, en veranderden van kleur), maar dat deze veranderingen ook 40 generaties stand hielden (Cloud 2010).

Wetenschappers weten van het bestaan van epigenetica sinds de jaren ’70. Toch is er tot de jaren ’90 maar weinig aandacht aan besteedt. Men vond epigenetische kenmerken van DNA wel belangrijk, maar men onderschatte de enorme rol van epigenetica is ziekteprocessen zoals autisme of de bipolaire stoornis. Door deze ontdekkingen, is men het enorme belang van epigenetica, tegenover het belang van het basis DNA, gaan inzien. De grote hoop voor de toekomst, is om de epigenetica van bv. kanker, schizofrenie of Alzheimer bloot te leggen. Bij Newmedix trachten we in onze behandelingen de gezonde epigenetische expressie van de genen te verbeteren/optimaliseren. Dit doen we onder andere door het toevoegen van de juiste methylgroepen.

Indien u te maken heeft met een auto-immuunziekte die u wilt genezen of overwinnen, zal Newmedix eerst samen met u de oorzaak van de auto-immuunziekte onderzoeken. Zoals hierboven omschreven kan de oorzaak van uw auto-immuunaandoening wel eens in de darmen liggen, of wellicht heeft uw lichaam te maken met chemische of zware metalen stress (toxische stoffen uit uw omgeving). Samen zetten we alle factoren op een rijtje door middel van onze uitgebreide bloed-, urine- en ontlastingsonderzoeken. Newmedix maakt daarbij gebruik andere van onderzoeken dan uw huisarts of specialist. Wij werken hiertoe samen met laboratoria in Noorwegen, Duitsland en de V.S. Wilt u de oorzaak van uw auto-immuunziekte blootleggen? Maak dan een afspraak bij onze kliniek.

We weten nu dat de door de omgeving teweeggebrachte epigenetische veranderingen zoals die hierboven werd beschreven, van generatie op generatie kan worden doorgegeven. Een grensverleggend onderzoek van Duke University dat in het nummer van 1 augustus2003 van het tijdschrift Molecular and Cellular Biology werd gepubliceerd, stelde vast dat een verrijkte omgeving bij muizen zelfs genetische mutaties kon opheffen [Waterland en Jirtle 2003]. 

In dat onderzoek keken wetenschappers naar het effect van voedingssupplementen bij muizen met het abnormale agoeti-gen. Agoeti muizen hebben een gele vacht en zijn extreem zwaarlijvig, wat hen vatbaar maakt voor hart- en vaatziekten, diabetes en kanker. Agoeti-zusters: een jaar oude vrouwelijke, genetisch identieke Agoeti-muizen. De moeder ontving methylrijke voedingssupplementen waardoor de kleur van de vacht van de nakomelingen verandert van geel in bruin, en de kans op het optreden van zwaarlijvigheid, diabetes en kanker wordt verkleind. [Jirte en Waterland] In het experiment ontving een groep gele, zwaarlijvige agoeti-moeders methylgroeprijke supplementen die in natuurvoedingswinkels verkrijgbaar zijn: foliumzuur, vitamine B12, betaïne en choline. Er werd voor methylrijke supplementen gekozen omdat een aantal studies heeft aangetoond dat de chemische methylgroepen zich aan het DNA van een gen hechten verandert dit de bindingskarakteristieken van regulerende chromosomale eiwitten. Als de eiwitten te sterk aan het gen binden, kan de eiwit- ‘mouw’ niet worden verwijderd en kan het gen niet worden afgelezen. 

Het methyleren van het DNA kan de activiteit van het gen stilleggen of veranderen. Deze keer waren koppen als ‘voeding overtreft genen’ juist. De moeders die de supplementen met methylgroepen kregen, brachten normale, magere bruine muizen voort, hoewel de nakomelingen hetzelfde agoeti-gen bezaten als hun moeders. De agoeti-moeders die de supplementen niet kregen, brachten gele jongen voort, die veel meer aten dan de bruine jongen, de gele jongen wogen uiteindelijk bijna twee maal zoveel als hun magere ‘pseudo-agoeti’ tegenhangers.  

Hoewel beide muizen genetisch identiek zijn, verschillen ze wezenlijk in hun uiterlijk: de ene muis is mager en bruin, de andere muis is zwaarlijvig en geel. Wat je in de afbeelding niet kunt zien is dat de zwaarlijvige muis diabetes heeft, terwijl zijn genetisch identieke tegenhanger gezond is. Onze studies hebben vastgesteld dat epi-genetische mechanismen een factor zijn bij een verscheidenheid aan ziekten, waaronder kanker, hart-en vaatziekten en diabetes. In feite kan bij slechts vijf procent van het aantal patiënten met kanker of hart-en vaatziekten de ziekte aan erfelijkheid worden toegeschreven. [Willet 2002] 

Hoewel de media veel heisa maakten over de ontdekking van het BRCAI- en BRCA1-gen in verband met borstkanker, maakten ze er geen melding van dat vijfennegentig procent van het aantal gevallen van borstkanker niet aan overgeërfde genen is toe te schrijven. Bij een belangrijk aantal kankerpatiënten is de kwaadaardigheid te wijten aan door de omgeving teweeggebrachte epi-genetische veranderingen en niet aan gebrekkige genen. [Kling 2003; Jones 2001; Seppa 2000; Baylin 1997] 

Het epi-genetische bewijs is zo overtuigend geworden dat sommige moedige wetenschappers zelfs Jean Baptiste de Lamarck citeren, de zo verguisde evolutionair bioloog die van mening was dat onder invloed van de omgeving verworven eigenschappen konden worden doorgegeven. Filosoof Eva Jablonka en bioloog Marion Lamb schreven in hun boek Epigenetic Inheritance en Evolution – The Lamarckian Dimension uit 1995: ‘De afgelopen jaren heeft de moleculaire biologie aangetoond dat het genoom veel flexibeler en gevoelige voor de omgeving is dan voorheen werd aangenomen. Ze heeft ook laten zien dat informatie op andere manieren aan nakomelingen kan worden overgedragen dan via de basenvolgorde van het DNA’[Jablonka en Lamb 1991] We zijn terug bij datgene waarmee we dit hoofdstuk begonnen: De omgeving. 

Bij mijn werk in het laboratorium zeg ik keer op keer de invloed die een veranderde omgeving uitoefende op de cellen die ik bestudeerde. Maar pas aan het eind van mijn onderzoekscarrière aan Stanford drong de boodschap volledig tot me door. Ik zag dat de structuur en functie van de endotheelcellen, de cellen die de bekleding van de bloedvaten vormen die ik bestudeerde, onder invloed van de omgeving veranderden. Wanneer ik bijvoorbeeld ontsteking veroorzakende stoffen aan de weefselkweek toevoegde, veranderden de cellen snel in het equivalent van macrofagen, de aaseters van het immuunsysteem. 

Wat ik ook boeiend vond was dat de cellen veranderden zelfs nadat ik hun DNA met gammastralen had vernietigd. Deze endotheelcellen waren “functioneel geënuclieëerd”. En desondanks veranderden ze volledig hun biologisch gedrag in reactie op ontsteking veroorzakende stoffen, net zoals ze dat hadden gedaan toen hun kern nog intact was. Deze cellen vertoonden duidelijk een vorm van ‘intelligente’ besturingen in afwezigheid van hun genen. Twintig jaar nadat mijn mentor Irv Koningsberg me had aangeraden eerst naar de omgeving te kijken wanneer cellen ziek zijn, had ik het eindelijk door. Het DNA bestuurt niet het biologische functioneren en de celkern is niet het brein van de cel. Net als jij en ik worden cellen gevormd door waar ze leven. Met andere woorden, het is de omgeving,... Uit: Bruce Lipton – The Biology of Belief